گروه انقلاب سبز :
میلیونها انسان در این ماه دوست دارند تولد سه شخصیت محبوب خود را جشن بگیرند، اما عده ای دزد و آدمکش مانع از این کار میشوند. چگونه چند صد نفر بر سرنوشت چند میلیون نفر حاکم میشوند؟ چگونه عده ای اسلحه به دست، دست به آدم ربایی، شکنجه و تجاوز میزنند و کسی دم بر نمی آرد؟
آیا جز به خاطر فقدان حس همدلی و پیوندهای اجتماعی است؟
بالا شهری/ پایین شهری، بچه سوسول/بچه گدا ... چه چیزی ما را از هم جدا افکنده است؟ چه کسی بر ترس و تنفر ما از یکدیگر، حکومت میکند؟
مصیبت امروز ما، در جدایی و انشقاق دیروز ریشه دارد؛ ما دریافته ایم که تفرقه و بی خبری از یکدیگر و ترس ما از باهم بودن، باعث سلطه عده ای آدم کش بر ما شده است.
برای اصلاح سیاست، گاه باید ریشه های اجتماعی آن را اصلاح کرد. اکنون سیاست ما عرصه تاخت و تاز جنایتکاران و دروغ گویان شده است و ما برای دیدار یکدیگر نیازمند اخذ مجوز از دولت دروغ و شکنجه هستیم. ما در ماه مهر برای زدودن علت و ریشه این فجایع، اصلاح را از خودمان آغاز خواهیم کرد و سعی میکنیم به نزاع های ساختگی قومی، مذهبی، طبقاتی و قبیله ای پایان دهیم و جامعه ای مدنی، همدل و قوی ایجاد کنیم. و به تنهایی و انزوا و زندگی جزیره ای خود، یک بار برای همیشه، پایان دهیم.
اینک، ماه مهر را همچون نشانه ای برای تجدید مهر و همدلی اجتماعی تلقی میکنیم. ما فارغ از عقاید سیاسی خود، در این ماه به ریشه های اجتماعی دیکتاتوری حمله میکنیم. دست در دست هم، ماه مهر را به فرصتی برای ایجاد پیوندهای مدنی جدید، دائمی و سازنده تبدیل خواهیم کرد. اینک در این ظلمت کودتا، که برگزاری یک جشن تولد هم ممنوع شده است؛ اینک که ما را از شاد بودن منع کرده اند، سه شب از شبهای مهر را به شاد کردن همشهریان ناشاد خود اختصاص میدهیم. به سراغ کسانی میرویم که دولت کودتا سعی میکند ما را در برابرشان قرار دهد. با کیک و شکلات و شیرینی به خانه محرومان و آسیب دیدگان جامعه میرویم، نه برای صدقه، بلکه برای آشتی، برای پیوند و همدلی، تا فاصله و شکاف اجتماعی را از بین ببریم و جنبشی ملی ایجاد کنیم. ما برای صدقه دادن نمیرویم؛ ما برای واریز کردن پول به شماره حساب نمیرویم. بلکه برای ایجاد روابط و شبکه هایی جدید به محله های پایین شهر و خانه های محقر فقرا و نیازمندان میرویم و پیوند اجتماعی جدید و سازنده ای را تجربه میکنیم. با هم دوست میشویم و درد دل شان را میشنویم و دردهای خود را با آنان در میان میگذاریم، شاید در سایه این پیوند جدید، بتوانیم راهی برای درمان دردهای مشترک خود پیدا کنیم.
هر کس، با هر عقیده سیاسی، با هر مرام و مسلک و مذهب، اگر از وضعیت سیاسی جامعه گلایه ای دارد، در شبهای هفتم، چهاردهم، و بیست و یکم ماه مهر، در این پیوند عظیم اجتماعی، همراهی مان کند.
میلیونها انسان در این ماه دوست دارند تولد سه شخصیت محبوب خود را جشن بگیرند، اما عده ای دزد و آدمکش مانع از این کار میشوند. چگونه چند صد نفر بر سرنوشت چند میلیون نفر حاکم میشوند؟ چگونه عده ای اسلحه به دست، دست به آدم ربایی، شکنجه و تجاوز میزنند و کسی دم بر نمی آرد؟
آیا جز به خاطر فقدان حس همدلی و پیوندهای اجتماعی است؟
بالا شهری/ پایین شهری، بچه سوسول/بچه گدا ... چه چیزی ما را از هم جدا افکنده است؟ چه کسی بر ترس و تنفر ما از یکدیگر، حکومت میکند؟
مصیبت امروز ما، در جدایی و انشقاق دیروز ریشه دارد؛ ما دریافته ایم که تفرقه و بی خبری از یکدیگر و ترس ما از باهم بودن، باعث سلطه عده ای آدم کش بر ما شده است.
برای اصلاح سیاست، گاه باید ریشه های اجتماعی آن را اصلاح کرد. اکنون سیاست ما عرصه تاخت و تاز جنایتکاران و دروغ گویان شده است و ما برای دیدار یکدیگر نیازمند اخذ مجوز از دولت دروغ و شکنجه هستیم. ما در ماه مهر برای زدودن علت و ریشه این فجایع، اصلاح را از خودمان آغاز خواهیم کرد و سعی میکنیم به نزاع های ساختگی قومی، مذهبی، طبقاتی و قبیله ای پایان دهیم و جامعه ای مدنی، همدل و قوی ایجاد کنیم. و به تنهایی و انزوا و زندگی جزیره ای خود، یک بار برای همیشه، پایان دهیم.
اینک، ماه مهر را همچون نشانه ای برای تجدید مهر و همدلی اجتماعی تلقی میکنیم. ما فارغ از عقاید سیاسی خود، در این ماه به ریشه های اجتماعی دیکتاتوری حمله میکنیم. دست در دست هم، ماه مهر را به فرصتی برای ایجاد پیوندهای مدنی جدید، دائمی و سازنده تبدیل خواهیم کرد. اینک در این ظلمت کودتا، که برگزاری یک جشن تولد هم ممنوع شده است؛ اینک که ما را از شاد بودن منع کرده اند، سه شب از شبهای مهر را به شاد کردن همشهریان ناشاد خود اختصاص میدهیم. به سراغ کسانی میرویم که دولت کودتا سعی میکند ما را در برابرشان قرار دهد. با کیک و شکلات و شیرینی به خانه محرومان و آسیب دیدگان جامعه میرویم، نه برای صدقه، بلکه برای آشتی، برای پیوند و همدلی، تا فاصله و شکاف اجتماعی را از بین ببریم و جنبشی ملی ایجاد کنیم. ما برای صدقه دادن نمیرویم؛ ما برای واریز کردن پول به شماره حساب نمیرویم. بلکه برای ایجاد روابط و شبکه هایی جدید به محله های پایین شهر و خانه های محقر فقرا و نیازمندان میرویم و پیوند اجتماعی جدید و سازنده ای را تجربه میکنیم. با هم دوست میشویم و درد دل شان را میشنویم و دردهای خود را با آنان در میان میگذاریم، شاید در سایه این پیوند جدید، بتوانیم راهی برای درمان دردهای مشترک خود پیدا کنیم.
هر کس، با هر عقیده سیاسی، با هر مرام و مسلک و مذهب، اگر از وضعیت سیاسی جامعه گلایه ای دارد، در شبهای هفتم، چهاردهم، و بیست و یکم ماه مهر، در این پیوند عظیم اجتماعی، همراهی مان کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر