اعتصاب سراسری در ایران : روز شنبه 31 مرداد – در این روز هیچ کس به اداره های دولتی و وابسته به دولت نخواهد رفت
هموطن گرامی،
حرکت های اعتراضی مردم ایران در این سال رو به افزایش خواهد گذاشت. بدیهی است که کودتاچیان نیز مثل سال های گذشته با سرکوب و بی اعتنایی و فریبکاری با خواسته های قشرهای مختلف مردم برخورد خواهد کرد. به همین دلیل ضروری است که در حرکت های اعتراضی گسترش کمی وکیفی یابد.
حرکتی که از 23 خرداد در ایران آغاز شده است از شکوهمندترین صفحات تاریخ ایران است. مردم ایران در تهران و شهرستان ها، در سراسر کشور، به آنچه که دیکتاتوری و بی احترامی به خود می دانند معترض هستند. این اعتراضات به طور پیوسته و وسیع از آن روز تاکنون ادامه یافته است. کودتاچیان مردم را به گلوله بسته و با بازداشت وسرکوب و تهدید می خواهد به یک نظام مبتنی بر دورغ و خفقان و فقر ادامه دهد.
با گذشت زمان به تدریج نیروهای مختلفی وارد صحنه می شوند، دانشجویان، دانش آموزان، زنان، معلمان و اینک کارگران. کارگران شرکت واحد و نیز کارگران ایران خودرو ضمن حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم به طور فعال در این اعتراضات شرکت می کنند.
همه فعالان سیاسی بر این باورند که این اعتراضات نیاز به مشارکت همه قشرها و طبقات دارد تا در نهایت حقوق مردم ایران، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی به دست آید. آری انتخابات بهانه ای است برای طرح خواست هایی جدی تر و پایه ای تر: پایان بخشیدن به خفقان، سانسور، زندان های سیاسی، تورم، گرانی، بیکاری، بی آیندگی جوانان و…
امروز این جنبش آغاز شده است و به بهای جان بیش از 30 نفر همچنان ادامه دارد. و در این شرایط بدیهی است که طبقه ی کارگر وکارمند باید به طور فعال وارد صحنه شود و در کنار سایر اقشاری که به دنبال آزادی و عدالت اجتماعی هستند در این مبارزه شریک شوند.
اعتصاب سراسری کمترین هزینه ی انسانی و قاطع ترین نتیجه ی سیاسی را به دنبال دارد. این راهکار ظرف چند هفته ماشین سرکوب استبداد را فلج می کند بدون اینکه دیکتاتور بتواند از زرادخانه ی آدمکشی خود برای سرکوب نهضت استفاده کند. تظاهرات خیابانی به تنهایی نمی تواند حکومت کودتا را به پذیرش خواسته های دموکراتیک مردم در آورد. هر قدر هم عده ی مخالفان زیاد باشد تا وقتی که اعتراضات محدود به تظاهرات خیابانی است دیکتاتور به رآی مردم احترام نخواهد گذاشت. استبداد تا وقتی تیغ اش می برد از خونریزی ابایی ندارد. بنابراین تظاهرات تنها چاره ی کار نیست...
در زندگی همیشه رفتن رسیدن نیست، ولی برای رسیدن باید رفت، در بن بست هم راه آسمان باز است... پرواز بیاموز ! دکتر علی شریعتی
هموطن گرامی،
حرکت های اعتراضی مردم ایران در این سال رو به افزایش خواهد گذاشت. بدیهی است که کودتاچیان نیز مثل سال های گذشته با سرکوب و بی اعتنایی و فریبکاری با خواسته های قشرهای مختلف مردم برخورد خواهد کرد. به همین دلیل ضروری است که در حرکت های اعتراضی گسترش کمی وکیفی یابد.
حرکتی که از 23 خرداد در ایران آغاز شده است از شکوهمندترین صفحات تاریخ ایران است. مردم ایران در تهران و شهرستان ها، در سراسر کشور، به آنچه که دیکتاتوری و بی احترامی به خود می دانند معترض هستند. این اعتراضات به طور پیوسته و وسیع از آن روز تاکنون ادامه یافته است. کودتاچیان مردم را به گلوله بسته و با بازداشت وسرکوب و تهدید می خواهد به یک نظام مبتنی بر دورغ و خفقان و فقر ادامه دهد.
با گذشت زمان به تدریج نیروهای مختلفی وارد صحنه می شوند، دانشجویان، دانش آموزان، زنان، معلمان و اینک کارگران. کارگران شرکت واحد و نیز کارگران ایران خودرو ضمن حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم به طور فعال در این اعتراضات شرکت می کنند.
همه فعالان سیاسی بر این باورند که این اعتراضات نیاز به مشارکت همه قشرها و طبقات دارد تا در نهایت حقوق مردم ایران، آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی به دست آید. آری انتخابات بهانه ای است برای طرح خواست هایی جدی تر و پایه ای تر: پایان بخشیدن به خفقان، سانسور، زندان های سیاسی، تورم، گرانی، بیکاری، بی آیندگی جوانان و…
امروز این جنبش آغاز شده است و به بهای جان بیش از 30 نفر همچنان ادامه دارد. و در این شرایط بدیهی است که طبقه ی کارگر وکارمند باید به طور فعال وارد صحنه شود و در کنار سایر اقشاری که به دنبال آزادی و عدالت اجتماعی هستند در این مبارزه شریک شوند.
اعتصاب سراسری کمترین هزینه ی انسانی و قاطع ترین نتیجه ی سیاسی را به دنبال دارد. این راهکار ظرف چند هفته ماشین سرکوب استبداد را فلج می کند بدون اینکه دیکتاتور بتواند از زرادخانه ی آدمکشی خود برای سرکوب نهضت استفاده کند. تظاهرات خیابانی به تنهایی نمی تواند حکومت کودتا را به پذیرش خواسته های دموکراتیک مردم در آورد. هر قدر هم عده ی مخالفان زیاد باشد تا وقتی که اعتراضات محدود به تظاهرات خیابانی است دیکتاتور به رآی مردم احترام نخواهد گذاشت. استبداد تا وقتی تیغ اش می برد از خونریزی ابایی ندارد. بنابراین تظاهرات تنها چاره ی کار نیست...
در زندگی همیشه رفتن رسیدن نیست، ولی برای رسیدن باید رفت، در بن بست هم راه آسمان باز است... پرواز بیاموز ! دکتر علی شریعتی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر